بنى امیه را مهلتى است که در آن مى‏تازند ، هر چند خود میان خود اختلاف اندازند . سپس کفتارها بر آنان دهن گشایند و مغلوبشان نمایند [ و مرود مفعل است از « ارواد » و آن مهلت و فرصت دادن است ، و این از فصیح‏ترین و غریبترین کلام است . گویى امام ( ع ) مهلتى را که آنان دارند به مسابقت جاى ، همانند فرموده است که براى رسیدن به پایان مى‏تازند و چون به نهایتش رسیدند رشته نظم آنان از هم مى‏گسلد . ] [نهج البلاغه]
خدا

تو مکن تهدیدم از کشتن که من تشنه زارم به خون خویشتن

گر که ریزد خون من آن دوست روی پایکوبان جان برافشانم بر او

رقص جولان بر سر میدان کنند

رقص اندر خون خود مردان کنند

چون جهند از دست خود دستی زنند

چون رهند از نفس خود رقصی کنند

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط آرش موحد 00/1/18:: 1:5 عصر     |     () نظر